تعیین نقطه اشتعال

تعیین نقطه اشتعال - تعیین نقطه اشتعال روباز , تعیین نقطه اشتعال بسته , تعیین نقطه قطره ای شدن گریس

نقطه اشتعال چیست؟

نقطه اشتعال یا فلش پوینت کمترین دمایی است که در آن از مایع، بخاری ساطع می شود که در حضور منبع احتراق به سرعت می سوزد.

جابجایی مایعات مختلف با خطرات و ریسک های گوناگونی همراه است؛ از همین جهت بهتر است که نقطه اشتعال مایعات قبل از شروع حمل و نقل تعیین شده تا این فرایند به امن ترین و بهترین شکل ممکن انجام شود.

روش های تعیین نقطه اشتعال

به طور کلی تعیین نقطه اشتعال مایعات مختلف با دو روش اصلی سیستم روباز و یا سیستم سربسته انجام می گیرد.

در سیستم روباز نمونه را در درون یک ظرف سرباز ریخته و سپس آن را حرارت می دهند و هر چند درجه یکبار، شعله ای را از روی آن عبور می دهند. گفتنی است که نقطه اشتعال اندازه گرفته شده با تغییر ارتفاع شعله از سطح مایع تغییر خواهد کرد. معروف ترین نمونه آزمایش روباز، آزمایش اوپن کاپ کلیولند(COC) می باشد.

در روش سربسته از دو نوع تستر استفاده می شود: اولین نوع تستر تستر های ناموازن مانند پنسکی- مارتنز می باشند. در این نوع تستر ها دمای بخار روی سطح مایع با دمای خود مایع برابر نمی باشد.

نوع دیگر تستر موسوم به تستر های موازن می باشند که یکی از معروف ترین آنها اسمال اسکیل می باشد. در این نوع تستر ها برخلاف تستر های ناموازن دمای بخار روی سطح مایع با دمای مایع یکسان تصور می شود. هر دو نوع تستر منبع احتراق را در فضای دربسته ای که مایع در آن قرار دارد را آماده می کنند.